Zor Günler

Evet baya zor geçiyor günlerim.Ayağımızın kırık olmasından dolayı,oğlumun ayakları ben oldum e hali ile de....Alacağı yada gitmek istediği yerlere işaret parmağı havada oraya didelim....Sabah ağlama krizleri ile başlayan günümüz,gün içersinde zorlukları atlatarak büyük sabırla ve emekle geçiyor.
Evet benim için zor ama biliyorum ki onu için daha bir zorluk içersinde geçiyor.Özellikle yemek yemeyi seven çocukk gitti,yerine ağzına bile kilit vurup açmayan bir çocuk geldi.
Bu esnada birde grip atlattık,ama nasıl birde bana sorun:(''Derdi veren Rabbim,Dermanını da verir inşallah''!!Demekten alı koyamıyorum kendimi......
Veeee bu zorluklar arasında örmeye devam ettiğim ve en nihayetinde geceleride olsa bisin artık dediğim büyük oğlum için ördüğüm yeleği eklemek istedim.Henüz düğmelerini dikemedim ama yinede paylaşmak istedim.
Aslında bu gördüğünüz yelek daha evvel kız kardeşimin acemiliğinde ördüğü boğazlı bir kazak idi,sonrasında ''ablacım bunu atacağım'' dediğinde.Bende ''delimisin atılırmı ''diyerek aldığım..Ve sonrasında sil baştan söktüm ve yelek yaptım.Aralarda ajur kullandım ancak ip kendisinden desenli olunca örnek görünmesede örerken bir hayli basit geldi bana.

Mankenliğini bizzat oğlum yaptı.Umarım beğenmişsinizdir:)